Teori ve Uygulamada Kasten Öldürme Suçları

İnsanlıkla yaşıt olan öldürme eylemleri tarihin Milat öncesi devirlerinde basit olarak işlenirken, tarihsel süreçte gerek kişilerin öldürme saiklerinin gerekse kullanılan araçların çeşitliliği nedenleriyle nitelikli şekillerde de gerçekleşmeye devam ederek süregelmiştir. Kişilerin yaşam hakkının korunmasının sağlanması için tüm modern ülkelerin ceza kanunlarında öldürmeye ilişkin özel hükümler bulunmaktadır. Ülkemizde yürürlükte olan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda da kişilerin öldürülerek yaşamlarına son verilmesi, başka bir ifadeyle yaşam haklarının ellerinden alınması diğer suçlara nazaran daha ağır ceza gerektiren bir suç olarak kabul edilmiştir. Yaşam hakkına yönelen suçlar 5237 sayılı Kanun’un ikinci kitabının ikinci kısmında “Hayata karşı suçlar” bölümünde kasten öldürme, intihara yönlendirme ve taksirle öldürme suçları olarak üçe ayrılmıştır.

Kasten öldürme suçunun temel şekli 5237 sayılı Kanun’un 81. maddesinde, nitelikli halleri 82. maddesinde, ihmali davranışla işlenmesi hali 83. maddesinde düzenlenmiştir. Yaşam hakkının korunması kapsamında anılan Kanun’un 84. maddesinde intihara yönlendirme, 85. maddesinde ise taksirle öldürme suçlarına yer verilmiştir. Bu çalışmada temyiz incelemesi Yargıtay Birinci Ceza Dairesi tarafından yapılan kasten öldürmenin temel şekli, nitelikli halleri ve ihmali davranışla işlenmesi halleri öğreti ve Yargıtay içtihatları ışığında ayrı ayrı ele alınarak değerlendirilecek, vasıflandırma yapılırken diğer suçlarla hangi kriterler çerçevesinde karşılaştırılacağı açıklanmaya çalışılacaktır.